Leczenie osteochondrozy

Osteochondroza jest najczęstszym bolesnym stanem u ludzi. Większość pacjentów cierpiących na osteochondrozę dowiaduje się o obecności choroby, gdy proces destrukcyjny w tkankach chrzęstnych dochodzi do momentu poważnych zmian z udziałem korzeni nerwowych, które powodują silny ból.

Co to za stan: „osteochondroza kręgosłupa" i jak go leczyć?

Osteochondroza kręgosłupa to postępujące zmiany patologiczne w tkankach kręgosłupa, w szczególności krążkach międzykręgowych i trzonach kręgów z udziałem aparatu więzadłowego kręgosłupa w bolesnym procesie.

Zbiorowy termin używany w praktyce medycznej zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób, oznaczający wszystkie formy stanów patologicznych kręgosłupa, określa się jako „dorsopatia".

Proces destrukcyjny rozwija się przez długi czas, ale można go spowolnić, aw niektórych przypadkach zatrzymać, a także wykluczyć prawdopodobne czynniki, które spowodowały pojawienie się choroby. Pacjentom oferuje się wiele opcji leczenia osteochondrozy, ale bez uzyskania rezultatu, raz po raz szukają, kto i gdzie może im pomóc.

Apiterapia

Leczenie osteochondrozy za pomocą apiterapii jest szybkie, skuteczne i tanie. Czas wykazał wysoką skuteczność jadu pszczelego w leczeniu różnych problemów układu mięśniowo-szkieletowego, w szczególności w leczeniu osteochondrozy. Apiterapia osteochondrozy została potwierdzona przez wieki, ale jeśli wcześniej wszystko sprowadzało się tylko do użądlenia pszczół, dziś opracowano duży kompleksowy program, który pozwala wpływać na wszystkie składniki osteochondrozy, w tym czynniki predysponujące i hamować możliwość przejścia proces patologiczny w grupy wypukłe i międzykręgowe.

Program obejmuje:

• Użądlenie;
• masaże API;
• rozciąganie i trakcja kręgosłupa;
• działanie przeciwzapalne, w tym preparaty i maści na bazie miodu, propolisu, mleczka pszczelego, pyłku;
• relaksacja poizometryczna;
• rehabilitacja wodna;
• ćwicz złożoną jogę itp.

Zadania terapii kręgosłupa w leczeniu kręgosłupa:

• Eliminacja bólu i dyskomfortu.
• Zmniejszenie stanu zapalnego.
• Rozluźnienie mięśni.
• Regeneracja krążków międzykręgowych.
• Przywrócenie trofizmu na dotkniętych obszarach.

Apiterapia sprawia, że tkanka kostna i chrzęstna jest bardziej „podatna" na działania mechaniczne, masażowe, manualne i rehabilitacyjne. Tylko w tym przypadku możemy mówić o prawdziwym leczeniu, bo jeśli kręgosłup nie jest przygotowany, to możliwości są niewystarczające.

Kompleks zabiegów połączony z leczeniem sapiterapeutycznym wzmacnia i tak już silne działanie jadu pszczelego. Jedna z najstarszych metod, nadal jest jedną z najskuteczniejszych w odbudowie naszego kręgosłupa. Przy wielu różnych przyczynach rozwoju osteochondrozy żadna pojedyncza metoda ekspozycji nie da pełnego i długotrwałego rezultatu, nawet jad pszczeli wymaga potężnego kompleksowego wsparcia regeneracyjnego i rehabilitacyjnego, dlatego opracowano specjalny program.

Minimalny kurs to 5 dni, pacjent jest w klinice lub przychodzi na co najmniej trzy godziny (szpital dzienny); zaangażowała liczną grupę specjalistów z różnych dziedzin.

Powody

Rozważ przyczyny rozwoju osteochondrozy kręgosłupa.

Wiek

Wynika to ze zmiany szeregu procesów związanych ze starzeniem się organizmu, zwłaszcza zmian hormonalnych. Z ich powodu tkanka kostna traci swoją gęstość, staje się bardziej porowata i zmniejsza elastyczność samych krążków. Mięśnie kręgosłupa słabną, słabo utrzymują kręgi w pożądanej pozycji, umożliwiając skrzywienie kręgosłupa. Pogarsza się odżywianie tkanek kręgowych. Wszystko to pociąga za sobą zwiększone obciążenie krążków międzykręgowych, zmniejsza się ich zdolność amortyzacyjna, co prowadzi do ich szybkiego zużycia.

Uraz kręgosłupa

Dziś są przyczyną rozwoju osteochondrozy u młodych ludzi, ze względu na ich hobby związane z traumatycznymi sportami. Około 90% osób, które w swoim życiu doznały urazu kręgosłupa, w końcu napotka problemy z plecami.

Nadwaga

Zwiększona masa powoduje większe obciążenie krążków międzykręgowych, ich szybsze zużycie, zmniejszenie właściwości amortyzujących, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzenia trzonów kręgów, powstawania w nich mikropęknięć.

Hipodynamia

Bardzo palący problem we współczesnym świecie, kiedy człowiek prowadzi lekko mobilny styl życia, zwłaszcza przy wprowadzaniu technologii komputerowych do życia codziennego. Od wieku szkolnego niewłaściwe kształtowanie postawy prowadzi do skrzywienia kręgosłupa - skoliozy. Jest to również ułatwione przez niewystarczający ton mięśni pleców - słabo ukształtowana rama mięśniowa prowadzi do skrzywienia kręgosłupa, w wyniku czego obciążenie trzonów kręgów i krążków międzykręgowych jest niewłaściwie redystrybuowane. Niedostateczne ukrwienie niektórych części kręgosłupa spowodowane siedzącym trybem życia przyczynia się do wczesnego rozwoju zmian zwyrodnieniowych w tkance kręgowej.

Genetyczne predyspozycje

Istnieje związek między anomaliami w rozwoju kręgosłupa a pewnymi genami. Pojawienie się wczesnej osteoporozy (ubytek kości) i skoliozy jest również powiązane genetycznie - zidentyfikowano markery czterech genów odpowiedzialnych za poziom hormonów, produkcję kolagenu, przyswajanie witaminy D i interleukiny 6. Ponadto niektóre lokalizacje genów odpowiadają za siłę i elastyczność krążków międzykręgowych.

Choroby autoimmunologiczne

„Rozpad" układu odpornościowego może prowadzić do pojawienia się procesu autoimmunologicznego z agresją, stanem zapalnym i późniejszym zniszczeniem tkanki chrzęstnej krążków międzykręgowych. W wyniku procesów zapalnych traci się elastyczność i właściwości amortyzujące krążki, co prowadzi do wystąpienia osteochondrozy.

Choroby endokrynologiczne

Zaburzenia endokrynologiczne, takie jak patologia tarczycy, dysfunkcja żeńskich hormonów płciowych, mogą negatywnie wpływać na elastyczność krążków międzykręgowych. Hormon tarczycy tyroksyna wzmaga syntezę kolagenu - głównej substancji strukturalnej dysku. W przypadku niedostatecznej funkcji tarczycy właściwości amortyzacyjne krążka są odpowiednio zmniejszone.

Gradacja

Mechanizm rozwoju osteochondrozy. W krążkach międzykręgowych występują cztery kolejne etapy zmian patologicznych.

Pierwszy etap - przed wystąpieniem objawów choroby

Proces niszczenia krążka rozpoczyna się od jądra miażdżystego. Wysokość samego krążka zmniejsza się, aw pierścieniu włóknistym pojawiają się łzy. Ale na tym etapie cały proces patologiczny jest ograniczony tylko krążkiem międzykręgowym. Na tym etapie nie odnotowuje się żadnych nieprawidłowości biochemicznych, objawy kliniczne są nieobecne lub minimalne. Pierwsze dolegliwości związane z dyskomfortem pojawiają się w pewnym odcinku kręgosłupa, gdzie zaczyna się proces dyskopatii, mogą też pojawić się dolegliwości na szybkie zmęczenie mięśni grzbietu.

Drugi etap to postęp procesu

Kontynuacja zmian dystroficznych w krążku międzykręgowym zaburza odżywianie i procesy metaboliczne w jądrze miażdżystym. Prowadzi to do śmierci komórek jądra galaretowatego (martwicy), aw przyszłości do całkowitego zniszczenia. Jednocześnie w pierścieniu włóknistym trwa zubożenie z powodu naruszenia jego struktury kolagenowej. Wpływa to na wysokość krążka międzykręgowego, zmniejszając przestrzeń między trzonami kręgów. Stają się niestabilne, zaczynają przemieszczać się wzdłuż płaszczyzny, jeszcze bardziej ściskając „spłaszczony" dysk i pobliskie włókna nerwowe.

Trzeci etap to zniszczenie krążka międzykręgowego

Na tym etapie pierścień włóknisty ostatecznie traci swoje właściwości amortyzujące, ale obciążenie kręgosłupa pozostaje takie samo, więc w krążku pojawia się wiele pęknięć i rozdarć z powodu nieprawidłowego rozmieszczenia włókien kolagenowych. Pierścień włóknisty jest rozdrobniony. Zmniejszając właściwości amortyzacyjne, następuje redystrybucja obciążenia na tarczy i kompresja w jednym obszarze występuje bardziej niż w drugim. Z jednej strony wystaje pierścień włóknisty, przez który widoczne jest jądro miażdżyste. Ten stan nazywa się występem dysku.

Etap czwarty - hartowanie

W tym okresie tkanki zniszczonego krążka międzykręgowego „rosną" z tkanką bliznowatą, która nie jest elastyczna. Wypełnia wszystkie mikropęknięcia pierścienia włóknistego. Proces stwardnienia obejmuje również inne pobliskie tkanki kręgowe, zwłaszcza więzadła międzykolcowe. Nieodwracalne zmiany zachodzą również w jądrze miażdżystym, które zastępuje się tkanką włóknistą lub chrzęstną. Nieleczona osteochondroza grozi powikłaniami, które mogą wystąpić: powstanie i pęknięcie przepukliny międzykręgowej, poważne zaburzenia ruchowe w postaci niedowład i paraliż kończyn dolnych i górnych, nieprzyjemne odczucia.

Objawy

W praktyce medycznej opisano trzy rodzaje osteochondrozy zgodnie z ich lokalizacją i objawami - szyjną, piersiową i lędźwiową.

Osteochondroza odcinka szyjnego kręgosłupa

Objawy tej postaci osteochondrozy wyjaśniają cechy strukturalne kręgosłupa szyjnego, przejście wiązek nerwowo-naczyniowych. Zmiany dystroficzne w pierścieniu włóknistym częściej obserwuje się w najbardziej ruchliwych kręgach dolnych na poziomie od C5 do C7. Zazwyczaj tworzenie osteofitów na wyrostkach bocznych po wewnętrznej stronie, bliżej. Kręgosłup, który prowadzi do częściowej kompresji. Ten stan jest identyfikowany przez angiografię kręgów. Głównymi objawami tego stanu, spowodowanego niedostatecznym krążeniem mózgowym, są zawroty głowy związane z obracaniem głowy i zginaniem szyi w określonych kierunkach.

Głównym powodem ucisku korzenia nerwowego jest zmniejszenie wysokości krążka międzykręgowego, spowodowane zmniejszeniem wymiaru pionowego.

Objawy osteochondrozy szyjki macicy to zawsze ból. Może być tępy w postaci ciężkości szyi lub ostry, strzelający w postaci drgawek. W obrazie klinicznym osteochondrozy kręgosłupa szyjnego oprócz zespołu bólowego obserwuje się również tak zwane zespoły odruchowe. Jest to spowodowane uciskiem (uciskiem) korzenia nerwowego z powodu zmniejszenia wysokości i elastyczności krążka - zwłaszcza korzeni kręgosłupa i przykręgosłupowych zwojów współczulnych. A najczęstszym zespołem kompresji jest zespół Naffzigera. Zespół ten łączy uszkodzenie mięśnia pochylnego przedniego i zespół korzeniowy kręgosłupa szyjnego poprzez ucisk splotu ramiennego i tętnicy podobojczykowej. Klinicznie objawia się bolesnością mięśnia pochylnego przedniego, jego napięciem, bólem obręczy barkowej, barku, zaburzeniami wrażliwości pod postacią przeczulicy, parestezją i hipostezją, osłabieniem mięśni ramienia, hipotrofią mięśni obręczy barkowej, obrzękiem regionu nadobojczykowego.

Osteochondroza i kliniczne zespoły uszkodzeń kręgosłupa piersiowego

Kręgosłup piersiowy ma swoje własne cechy strukturalne, które powodują objawy osteochondrozy. W tej części kręgosłupa oprócz obciążenia osiowego często występują ruchy obrotowe. W wyniku tych ruchów najczęściej ulegają zużyciu przednie części trzonów kręgowych oraz przednia część krążka międzykręgowego. Na tych obszarach pojawiają się zmiany zwyrodnieniowe-dystroficzne, bardzo szybko odkładają się sole i powstaje spondyloza. Wpływa na stawy głów żeber i guzków żeber - powstaje spondioartroza. Z powodu bolesnego ograniczenia klatki piersiowej narządy klatki piersiowej zaczynają cierpieć i być dotknięte.

Objawy osteochondrozy kręgosłupa piersiowego są determinowane przez uszkodzenie współczulnych włókien nerwowych i zwojów nerwowych oraz zaburzenia narządów wewnętrznych. Dlatego w obrazie klinicznym osteochondrozy klatki piersiowej często występują zaburzenia wrażliwe - przerost, parestezja. Zależą od stopnia uszkodzenia włókien nerwowych i kręgów. Ale mimo wszystko, pomimo osobliwości zespołu objawów osteochondrozy kręgosłupa piersiowego, wiodący objaw jest bolesny, co ma swoje własne cechy: wzrasta w nocy, z wibracją, chłodzeniem, obracaniem ciała na boki, zginaniem ciało do przodu. Prostowanie kręgosłupa daje uczucie zmęczenia mięśni pleców. Charakterystycznymi objawami spondioartrozy okolicy klatki piersiowej są bolesne odczucia, które pojawiają się przy głębokim oddechu. Znajduje się w przestrzeni międzyżebrowej, ograniczając ruchy oddechowe. Podobnie jak w osteochondrozie szyjnej, proces zwyrodnieniowy w kręgach piersiowych powoduje napięcie mięśni w odpowiednim odcinku. Ale ich cecha - symetryczne napięcie mięśni po obu stronach - jest przykręgosłupowa.

Kompleks objawów wegetatywnychobejmuje: zwiększoną wrażliwość na ból (hiperalgezja), podwyższoną temperaturę określonego obszaru skóry, zwiększoną potliwość (nadpotliwość).

Zespół objawów naczynioruchowychcharakteryzuje się zaburzeniami narządów klatki piersiowej, zwłaszcza serca. W przeciwieństwie do prawdziwego bólu wieńcowego, ból w osteochondrozie wzrasta wraz ze skrętami ciała, wysiłkiem fizycznym.

Zespół kompresjipowstałe z powodu wystawania krążków i przepuklin międzykręgowych - ucisk korzeni nerwowych objawia się bólem pasa i zmniejszeniem wrażliwości skóry w odpowiednim odcinku kręgu.

Ucisk korzeni nerwowych od 5 do 10 kręgu piersiowego może prowadzić do uszkodzenia narządów jamy brzusznej. Na tym samym poziomie uszkodzenia korzeni stwierdza się również neuropatie międzyżebrowe. Są to bolesne odczucia w przestrzeni międzyżebrowej i zmniejszenie wrażliwości w projekcji ucisku korzenia.

Zespoły kliniczne osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej

Symptomatologia osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego składa się z dwóch elementów: objawów „kręgowych", z powodu redystrybucji obciążenia kręgów lędźwiowych i objawów ucisku korzeni nerwowych, prowadzących do upośledzenia funkcji motorycznych, zaburzeń czucia.

Głównym objawem osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego jest ból. Mogą mieć różne formy:

• Bolesne odczucia, intensywne, w wydzielonej okolicy w okolicy lędźwiowej lub krzyżowej - lumbago;
• Nieostry, wewnętrzny ból, obolały charakter w okolicy lędźwiowej, okolicy stawu biodrowego, kolanowego lub skokowego - zespół bólu wegetatywnego;
• Intensywne odczucia bólu z powrotem z okolicy lędźwiowo-krzyżowej do mięśnia gruszkowatego pośladka wzdłuż nerwu kulszowego aż do zespołu podeszwowo - korzeniowego z powodu ucisku nerwu kulszowego;
• Ból mięśniowo-więzadłowy pojawia się w obszarach przyczepu aparatu mięśniowo-więzadłowego do formacji kostnych.

Wraz z przebiegiem choroby zmieniają się fizjologiczne krzywizny kręgosłupa - może nastąpić wzrost lordozy w odcinku lędźwiowym (hiperlordoza), kifoza lub skolioza, zmniejszenie ruchów funkcjonalnych w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, napięcie mięśni w niektórych strefach.

Diagnostyka

Najbardziej informacyjną metodą diagnozowania obecnie osteochondrozy jest MRI, ale diagnostyka radiograficzna i ultrasonograficzna może również potwierdzić obecność osteochondrozy, jedyną rzeczą jest to, że trudniej jest wyjaśnić ciężkość diagnozy i powiedzieć, czy występują występy lub przepukliny.

Leczenie

Medycyna „szpitalna" nie zawsze jest w stanie pomóc pacjentowi w tej diagnozie.

Tradycyjne leczenie to:

• nieskuteczne leczenie zachowawcze;
• ból jest zablokowany;
• przepisywanie masażu, terapia manualna, ekstrakty bez leczenia;
• interwencja chirurgiczna, która oczywiście stanowi ogromne zagrożenie dla organizmu.